Aby mówić o dyskryminacji pracodawca nie musi dyskryminować z powodu danej cechy wszystkich pracowników. Dyskryminacja pracownika nie musi być świadomym i celowym działaniem sprawcy.
Dyskryminowanie bezpośrednie ma miejsce wtedy, gdy pracownik był, jest lub mógłby być traktowany mniej korzystnie niż inni pracownicy z powodu jednej lub kilku przyczyn uznawanych za kryteria dyskryminacyjne.
Dyskryminowanie pośrednie ma miejsce wówczas, kiedy na skutek postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjętego działania występują niekorzystne dysproporcje albo szczególnie niekorzystna sytuacja w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych wobec wszystkich lub znacznej liczby pracowników należących do grupy wyróżnionej ze względu na jedną lub kilka przyczyn określonych jako dyskryminacyjne, np. kiedy w ogłoszeniu o pracę pojawia się informacja, że preferowane do pracy są kobiety.
Do dyskryminacji pośredniej nie dochodzi wówczas, gdy postanowienie, kryterium lub działanie pracodawcy jest obiektywnie uzasadnione ze względu na zgodny z prawem cel, który ma być osiągnięty, a środki służące osiągnięciu tego celu są właściwe i konieczne.
